Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

Κάτω τα χέρια από τη σημαία μας

Η stilvh σε προηγούμενο post μου είπε επι λέξη "μαρεσει το μπλογκ σου αλλα οταν βλεπω την κυματιστη σημαια (σαν τα ρεφλες ενα πραμα) κατι παθαινω....".

Δε με πείραξε απλά με παραξένεψε. Γιατί; Με λένε Εύη, είμαι ελληνίδα και αγαπάω τη χώρα μου. Είναι τόσο ενοχλητικό που έχω μια ελληνική σημαία λοιπόν; Δεν κρύβομαι πίσω απο τη σημαία λέγοντας πως οι Έλληνες είναι ο ανώτατος λαός και όλοι οι άλλοι είναι τιποτένιοι υποστηρίζοντας εθνικιστικές και φασιστικές ιδεολογίες. Ούτε παίρνω μια σημαία, κατεβαίνω σε ένα πανεκπαιδυτικό συλλαλητήριο και καίω τη σημαία διαμαρτυρόμενη για το πανάθλιο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μου. Έχω απλά τη σημαία της χώρας μου. Περίεργο; Ίσως.

Ίσως θα έπρεπε να αλλάξω την εικόνα μου και να βάλω ας πούμε ένα τριανάφυλλο όντας γυναίκα αφού ο πλανήτης έχει συνδέσει την εικόνα της γυναίκας με ένα λουλούδι. Ή να βάλω ένα πόστερ μιας αγαπημένης μου ταινίας. Ή μια εικόνα καταστροφής ως ένδειξη διαμαρτυρίας για όλους τους πολέμους και τις καταστροφές που γίνονται στον πλανήτη. Ή οτιδήποτε άλλο θα περάσει κάποιο μήνυμα που θα αγγίξει την ευαίσθητη πλευρά κάποιου άγνωστου αναγνώστη. Ή απλά μπορώ να πω για ποιό λόγο έχω τη σημαία στο blog μου.

Ζω λίγα χρόνια μιας που τα 22 χρόνια ζωής δε θεωρούνται και πολλά. Απο τη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω μου άρχισα να αντιστέκομαι σε όσα έβλεπα, άκουγα, ένιωθα. Ίσως από βλακεία, ίσως σαν μέρος της εξέλιξης από άβουλο παιδάκι σε σκεπτόμενο ενήλικα. Διάλεξα ένα "στρατόπεδο", ενώθηκα με ανθρώπους που είχαν πάνω κάτω ίδιες απόψεις με μένα ( και αρκετές φορές και αντίστροφα ), άκουγα τι γινόταν γύρω μου και αντιδρούσα κατάλληλα με την περίσταση ( και ναι αρκετές φορές και ανάλογα με το τι θα κέρδιζα για τον εαυτό μου ). Ώσπου μια μέρα κατάλαβα ένα απλό πράγμα. Κατάλαβα πόσο αγαπάω τη χώρα μου. Με το πανάθλιο σύστημα εκπαίδευσης, το ακόμα πιο πανάθλιο σύστημα υγείας, τη μηδενική διαφάνεια σε όλο μα όλο το δημόσιο τομέα και τους αχρειότερους πολιτικούς που θα μπορούσε μια χώρα να έχει. Κάπου εκεί γνώρισα την κλασσική δυστυχώς ελληνική νοοτροπία "Εμ στην Ελλάδα είσαι, τι περίμενες;"

Εκεί πικράθηκα. Για ένα διάστημα έχασα τα λογικά μου αντίβαρα. Για ποιο λόγο να μην κλέψω στις εξετάσεις αφού εδώ είναι Ελλάδα; Γιατί να σπουδάσω αφού μόνο με μέσο και καλές γνωριμίες θα βρω δουλειά; Γιατί να νοιαστώ να παίξω το παιχνιδάκι με τους κανόνες τους όταν κανένας δεν τους ακολουθεί; Δε μου άρεσε ο εαυτός μου ούτε οι σκέψεις που έκανα εκείνο το διάστημα. Κάπου μέσα στο διάστημα αυτό έγιναν άσχημα πράγματα στη χώρα, από πολιτικά σκάνδαλα που είχαν σχέση με την οικονομική απογαλάκτιση της Ελλάδας μέχρι διπλωματικές ταπεινώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και φυσικές καταστροφές με χαμένες ανθρώπινες ζωές. Κάπου μέσα σε όλα αυτά ξύπνησα. Δε μου αρέσουν οι πολιτικοί της χώρας μου:είναι όλα για σκότωμα. Δε μου αρέσει η υγεία στη χώρα μου:είναι ανύπαρκτη. Δε μου αρέσει η παιδεία στη χώρα μου:είναι τραγική. Δε μου αρέσει η νοοτροπία του έλληνα: δυστυχώς είναι μέσα μου.

Όμως όλα αυτά δεν είναι η Ελλάδα. Για μένα η πατρίδα μου είναι η καλοσύνη που έχουμε μέσα μας. Είναι ο πολιτισμός που είχαν η προγόνοί μας στα χιλιάδες χρόνια ιστορίας που κουβαλάει και η πιο μικροσκοπική πέτρα αυτού του τόπου. Είναι τα ποτάμια αίματος που έχουν ποτίσει την ελληνική γη για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και ασύδοτοι να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Είναι οι άνθρωποι που με τα έργα και τις πράξεις τους κάναν την Ελλάδα μεγάλη. Είναι η ελπίδα που έχω μέσα μου πως μια μέρα θα ξυπνήσουν κι άλλοι και θα αρχίσουν να αγαπάνε τη χώρα τους. Είναι η σημαία που κυματίζει περίφανη στα ορεινά σύνορά μας. Τι σημασία έχει αν είσαι "πράσινος","κόκκινος","κίτρινος","μπλε"; Έλληνας δεν είσαι; Πως αντέχεις να βλέπεις τη χώρα σου να γονατίζει με ανεργία, ακρίβεια, αμάθεια και να μην αντιδράς; Πως επιτρέπεις στον εαυτό σου να ξεχνάει την ιστορία σου; Πως ισοπεδώνεις τα πάντα με πρόσχημα μια δημοκρατία, μια πολιτική ιδεολογία η απλά την καλοπέρασή σου; Πως το κάνεις αυτό;

Αν η σημαία μου ενοχλεί κάποιον, δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Δεν υποτιμώ ούτε υπερτιμώ κανένα. Δε φανατίζω ούτε φανατίζομαι. Αγαπάω τη χώρα μου και θέλω να την κάνω καλύτερη. Χωρίς να προσβάλω, να απορρίπτω και να διώχνω κανένα. Αν φαίνεται περίεργο να έχω μια ελληνική σημαία στο blog μου, τότε να βάλω και μια στο μπαλκόνι μου. Τότε θα είμαι δύο φορές περίεργη. Και ακόμα μια στο αμάξι μου. Τρεις φορές περίεργη. Είναι λιγάκι χαζό να "σου τη λένε" για τη σημαία της χώρας σου και όχι για ένα t-shirt κάποιου μεταλ συγκροτήματος αμφιβόλου μουσικής ποιότητας.

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.

Υ.Σ.) stilvh, μη το πάρεις προσωπικά αυτό.Ήσουν απλά η αφορμή.

3 σχόλια:

Love and Poison είπε...

Χμμμμμμμ... Ούτε εγώ θα την έβαζα προσωπικά στο blog μου... Ούτε στο μπαλκόνι ή το αμάξι μου...

Παρόλα αυτά όταν τη φορούσα στο μπράτσο όντας φαντάρος στο εξωτερικό αισθανόμουν "κάπως" περήφανος...

Καλό είναι που μένεις μακρυά από φανατισμούς, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα...

Η πατριδοκαπηλία πολλών και η εκμετάλλευση αυτών των 9 λωρίδων είναι που ωθούν στα άκρα άλλους πόσους και δε θέλουν να τη βλέπουν...

Προσωπικά η σημαία με αφήνει αδιάφορο, γιατί η συγκεκριμένη ούτε ιστορική αξία έχει (μιας κ υιοθετήθηκε πολύ αργότερα από σημαντικά γεγονότα), αλλά και η ίδια μου η πατρίδα δεν μου δίνει τίποτα για να ελπίζω πλέον...

Με Αγάπη & Δηλητήριο
χχ

Ανώνυμος είπε...

Έλα Εύη, Πέτρας.Πολύ γαμάτο το μπλογκ και ειδικά αυτό με τον Τσακ Νόρις γαμούσε!Επιτέλους το διάβασα όλο..
Να σαι πάντα καλά και προσοχή στην επιλογή φίλων και μη,ξέρεις εσύ!
Οσό για το post εκείνης της κ@ρ10λ@ς το σχετικό με την σημαία απλά ασχολίαστο!έτσι δυνατά και Ελληνικά!

Evirules είπε...

@ petra

ντροπή!
καθένας έχει τις δικές του απόψεις
μπορεί μερικές φορές να μη τις καταλαβαίνουμε και να μη συμφωνούμε αλλά δε μπορούμε να τις χλευάζουμε