Από που βγήκε η φράση «Άλλος πλήρωσε τη νύφη»;

Η γνωστή φράση «Άλλος πλήρωσε τη νύφη», που σήμερα χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι κάποιος που δεν έχει ευθύνη για κάτι, χρεώνεται το φταίξιμο, έχει τις ρίζες της στην Αθήνα του 1800.

Το 1843 είχε προγραμματιστεί ένας λαμπρός γάμος, μεταξύ των παιδιών δύο αρχοντικών οικογενειών, του Γεωργίου Φλάμη, πατέρα της νύφης και του Σωτήρη Ταλιάνη, πατέρα του γαμπρού. Ο γάμος, σύμφωνα με τα ήθη της εποχής ήταν αποτέλεσμα συνοικεσίου. Οι δύο πατεράδες αποφάσισαν να ενώσουν τις οικογένειες τους, αλλά λογάριαζαν χωρίς τη νύφη.

Η ιστορία θα μπορούσε να έχει τίτλο «η νύφη το ‘σκασε», καθώς η κοπέλα δεν αγαπούσε τον υποψήφιο γαμπρό, αλλά κάποιον άλλο, τον οποίο αποφάσισε να ακολουθήσει κρυφά και μάλιστα την ημέρα του γάμου.Γαμπρός και καλεσμένοι την περίμεναν την προγραμματισμένη ημέρα και ώρα στην εκκλησία της Αγία Ειρήνης στην Πλάκα, αλλά εκείνη δεν εμφανίστηκε.

Ο γαμπρός προσπάθησε να τη βρει και όταν διαπίστωσε τι είχε συμβεί ζήτησε να του επιστραφούν τα έξοδα του γάμου.Έξαλλος επισκέφτηκε τον παρ’ ολίγον πεθερό του και απαίτησε να του επιστρέψει τα δώρα που είχε κάνει στον ίδιο και τη μέλλουσα σύζυγό του, πριν από το γάμο.

Ο πεθερός αποδείχτηκε σοφά προνοητικός, αφού στο προικοσύμφωνο που είχαν υπογράψει οι δύο οικογένειες, υπήρχε ο όρος ότι τίποτα δεν θα επιστρεφόταν σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο δε γινόταν το ιερό μυστήριο.

Συγκεκριμένα το συμφωνητικό έγραφε: «δέ θά ξαναρχούτο τση καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πραμάτιες καί τα τζόβαιρα όπου αντάλλαξαν οι αρρεβωνιασμένοι».

Κανείς δεν γνωρίζει αν ο πεθερός στάθηκε τυχερός ή αν ήξερε τις προθέσεις της κόρης του, πάντως ο νεαρός Ταλιάνης, «πλήρωσε τη νύφη» χωρίς να την παντρευτεί και το πάθημά του έγινε παροιμία.

ΠΗΓΗ: http://www.mixanitouxronou.gr/apo-pou-vgike-i-frasi-allos-plirose-ti-nifi-mia-spartaristi-istoria-tis-athinaikis-aristokratias/

Γιατί αγαπώ τα ακτινίδια

Το νέο μου φρούτο-φετίχ είναι το ακτινίδιο. 

Τελευταία μου αρέσει που το έχω μόνιμα στο ψυγείο μου και είναι και δροσερούλι. Μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί τι προσφέρει κι είπα στο πνεύμα της νέας μου ενότητας "Τι έμαθα σήμερα" (οκ της νέας μου ενότητας Τι έμαθα και πότε πρόλαβα να το ανεβάσω) έκανα μια έρευνα για το φρούτο.

Προστατεύει από το άσθμα και ασθένειες του αναπνευστικού

Έρευνες έχουν δείξει ότι η συστηματική κατανάλωση ακτινιδίων σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, προστατεύει ιδιαίτερα τα παιδιά από την εμφάνιση ασθματικών κρίσεων. Συγκεκριμένα πρόσφατες μελέτες που διενεργήθηκαν στην Ιταλία, σε παιδιά ηλικίας 6-7 ετών, απέδειξαν τα οφέλη του ακτινιδίου για την αναπνευστική λειτουργία. Τα παιδιά που κατανάλωναν 5 με 7 μερίδες εσπεριδοειδών και ακτινιδίων την εβδομάδα, εμφάνισαν μικρότερες πιθανότητες άσθματος σε ποσοστό 44%, σε σύγκριση με τα παιδιά που κατανάλωναν ακτινίδιο μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ακόμη η έρευνα έδειξε ότι ο βραδινός βήχας μειώθηκε κατά 27%, η δύσπνοια κατά 32%, η καταρροή κατά 28%, ενώ ο έντονος «συριγμός» στην αναπνοή, κατά 41% και ο χρόνιος βήχας κατά 25%. Αυτό συμβαίνει λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του φρούτου σε βιταμίνη C, τόσο, που καλύπτει την συνιστώμενη αναγκαία ποσότητα που χρειάζεται ο οργανισμός.

Καταπολεμά τις καρδιαγγειακές παθήσεις

Η καθημερινή κατανάλωση ακτινιδίων, δρα ευεργετικά για την καρδιά μας. Το ακτινίδιο είναι περισσότερο αποτελεσματικό σε σύγκριση με την ασπιρίνη, που καταναλώνουμε προληπτικά για την προστασία της καρδιάς. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ακτινίδια δεν προκαλούν φλεγμονές ή λοιπές παρενέργειες στο έντερο. Μελέτη που διενεργήθηκε σε Πανεπιστήμιο της Νορβηγίας, έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση 2 με 3 ακτινιδίων την ημέρα, μειώνει σημαντικά τη συγκέντρωση των αιμοπεταλίων και το ενδεχόμενο δημιουργίας θρομβώσεων στο αίμα, σε ποσοστό 18%. Ανάλογα ενθαρρυντικά ήταν και τα δείγματα για την μείωση των τριγλυκεριδίων, σε ποσοστό της τάξης του 15%. Με τον τρόπο αυτό ο οργανισμός προστατεύεται από την δημιουργία «πλακών» στα τοιχώματα των αρτηριών και συνεπώς και από τις καρδιακές παθήσεις.

Έχει αντικαρκινική δράση

Τα ακτινίδια περιέχουν μεγάλες ποσότητες από φλαβονοειδή και καροτενοειδή, τα οποία έχουν πλούσια αντιοξειδωτική δράση. Τα συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά βοηθούν σημαντικά στην προστασία και αποτροπή οξυγόνωσης του DNA. Η προστασία του DNA είναι σημαντική καθώς έτσι μειώνεται αισθητά ο κίνδυνος εμφάνισης και ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων.

Βοηθά στην καλύτερη πέψη

Το ακτινίδιο είναι μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών. Οι συγκεκριμένες ίνες βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία της πέψης, καθώς λειτουργούν ρυθμιστικά και απομακρύνουν τις περιττές για τον οργανισμό τοξίνες, ιδίως από το έντερο. Η εν λόγω λειτουργία βοηθά στην αποτροπή της εμφάνισης του καρκίνου στο παχύ έντερο. Καταλυτική είναι και η δράση του ακτινιδίου σε προβλήματα δυσκοιλιότητας και λοιπά γαστρεντερικά προβλήματα.

Προστατεύει τα μάτια

Το ακτινίδιο είναι πλούσια πηγή λουτεΐνης και ζεαξανθίνης, δύο αντιοξειδωτικών που βρίσκονται σε μεγάλη συγκέντρωση στο κεντρικό μέρος του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού. Η λουτεΐνη φιλτράρει το μπλε φως και καταπολεμά τη συσσώρευση ελεύθερων ριζών που μπορεί να οδηγήσουν σε καταρράκτη και την σχετική με την ηλικία, εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που αποτελεί τη βασική αιτία τύφλωσης για τους ανθρώπους άνω των 55. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η ημερήσια κατανάλωση 3 περίπου ακτινιδίων, μειώνει σημαντικά το ρίσκο εμφάνισης παθήσεων στο μάτι, όπως γλαύκωμα, εκφύλιση της ώχρας κηλίδας κ.ά.

Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση

Τα ακτινίδια είναι καλοί ρυθμιστές των επιπέδων της πίεσης του αίματος. Είναι πλούσια σε ηλεκτρολύτες και ιδίως σε κάλιο. Το κάλιο είναι σημαντικό στοιχείο των κυττάρων και των σωματικών υγρών. Βοηθά στον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού και στη αρτηριακή πίεση, αντιμετωπίζοντας τις βλαβερές συνέπειες από την τυχόν μεγάλη ποσότητα νατρίου.

Είναι καλό για την επιδερμίδα μας

Το ακτινίδιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ένα πολύ σημαντικό αντιοξειδωτικό που προστατεύει και χαρίζει ένα υγιές και φωτεινό δέρμα, αποτρέποντας την εμφάνιση τυχόν ανεπιθύμητων παθήσεων.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα

Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C, που είναι ένα από τα πιο «δυνατά» αντιοξειδωτικά για τον οργανισμό μας, τα ακτινίδια θωρακίζουν τον οργανισμό από εξωτερικούς «εχθρούς», ενώ παράλληλα χαρίζουν ενέργεια και ευεξία.

Καταπολέμα την ανδρική στειρότητα

Λόγω του ότι το ακτινίδιο περιέχει αργινίνη, ένα αμινοξύ με αγγειοδιασταλτικές ιδιότητες, βοηθά στην καλύτερη αιμάτωση της περιοχής των ανδρικών γεννητικών οργάνων, καταπολεμώντας σημαντικά τη στυτική δυσλειτουργία.

Βοηθά τις εγκύους

Η μεγάλη ποσότητα φυλλικού οξέος που περιέχει το ακτινίδιο, το κάνει ιδιαίτερα ευεργετικό για τις εγκύους, καθώς βοηθά σημαντικά στην ανάπτυξη των κυττάρων του αίματος του εμβρύου στη μήτρα. Ενδείκνυται λοιπόν για τις γυναίκες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης να καταναλώνουν ακτινίδια, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν γενετικές ανωμαλίες στα κυοφορούμενα έμβρυα.

πηγή: http://www.clickatlife.gr/diatrofi/story/13401

Το ακτινίδιο είναι θάμνος με άνθη χρώματος κόκκινου ή λευκού. Τα φύλλα του έχουν ωοειδές σχήμα και στο κάτω μέρος τους έχουν χνούδι. Ο καρπός του είναι ράγα και είναι εδώδιμος, με γλυκόξινη γεύση. Το εξωτερικό του μέρος είναι χρώματος καφέ και το εσωτερικό είναι χυμώδες, με πράσινο χρώμα και μικρά σποράκια, χρώματος μαύρου.


Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται Ακτινίδιον το σινικό (Actinidia chinensis). Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία. Η ονομασία του όμως κίουι (Kiwi) προέρχεται από το ομώνυμο πτηνό, το οποίο είναι εθνικό σύμβολο της Νέας Ζηλανδίας, όπου ζει αποκλειστικά. Την ονομασία αυτή την πήρε το ακτινίδιο από το φυτοκόμο Hayward Wright (1873-1959), ο οποίος πειραματίστηκε με τα φυτά και κατόρθωσε να δημιουργήσει την ποικιλία που είναι γνωστή σήμερα. Με τη σημερινή μορφή του, το ακτινίδιο καλλιεργείται από το 1950, συγκεκριμένα το είδος Ακτινίδιο το νόστιμο (Actinidia deliciosa).

πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/ακτινίδιο

Το ακτινίδιο είναι το πλουσιότερο φρούτο σε βιταμίνη C, παρόλο που ο περισσότερος κόσμος θεωρεί λανθασμένα το πορτοκάλι. Η κατανάλωση ενός και μόνο ακτινιδίου, μπορεί να καλύψει τις ημερήσιες ανάγκες μας στην βιταμίνη αυτή. Η βιταμίνη C αποτελεί ισχυρό αντιοξειδωτικό, το οποίο βοηθά στην καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών, καθώς επίσης και στην παραγωγή κολλαγόνου, για τη διατήρηση της υγείας του δέρματος.

Επιπρόσθετα, το ακτινίδιο αποτελεί εξαίρετη πηγή των λιποδιαλυτών βιταμινών Α και Ε, οι οποίες με την σειρά τους επιβραδύνουν την διαδικασία της γήρανσης και προστατεύουν τα κύτταρα από φθορές. Άλλες πολύ σημαντικές βιταμίνες που βρίσκουμε στο ακτινίδιο, είναι οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, οι οποίες βοηθούν σε μεγάλο βαθμό στην υγιή λειτουργία του εγκεφάλου αλλά και το φυλλικό οξύ. το οποίο παρεμποδίζει τις γενετικές ανωμαλίες στα έμβρυα.

Παράλληλα με τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία κατέχουν υψηλή θέση στην θρεπτική αξία του ακτινιδίου. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι το κάλιο, το μαγνήσιο, το ασβέστιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος, ο χαλκός και ο ψευδάργυρος. Το κάλιο βοηθάει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και περιέχεται στο ακτινίδιο σχεδόν στην ίδια ποσότητα που περιέχεται και στην μπανάνα. Ο φώσφορος και το μαγνήσιο δρουν συνεργιστικά, για την καλύτερη υγεία των οστών και των δοντιών. Επιπλέον, η βιταμίνη C που περιέχει το ακτινίδιο, βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου.

Άλλα συστατικά τα οποία περιέχονται στα ακτινίδια, είναι οι φυτικές ίνες, το νερό, τα ω3 και ω6 λιπαρά και πολλά ισχυρά αντιοξειδωτικά. Μια από τις πιο διαδεδομένες ευεργετικές ιδιότητες του ακτινιδίου είναι η διουρητική δράση του, η οποία οφείλεται κατά κύριο λόγο στις φυτικές ίνες που περιέχει.

Οι φυτικές ίνες βοηθούν στην διατήρηση της υγείας του εντέρου και στην απομάκρυνση των τοξικών ουσιών από αυτό. Μια μερίδα ακτινιδίου (76γρ.) παρέχει το 10% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας σε φυτικές ίνες (3γρ). Επομένως, η συστηματική κατανάλωση του ακτινιδίου, μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας αλλά και του φουσκώματος.

Αυτό το μοναδικό φρούτο αποτελεί μια πολύτιμη πηγή ω3 και ω6 λιπαρών οξέων, τα οποία είναι ευρέως διαδεδομένα για την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως επίσης και για τον καλύτερο έλεγχο των φλεγμονών στο σώμα. Τα λιπαρά αυτά οξέα, συναντώνται κυρίως στα μικρά μαύρα σπόρια του ακτινιδίου.

Η λουτεΐνη είναι ένα ακόμη συστατικό που ξεχωρίζει στο ακτινίδιο. Είναι μια χρωστική ουσία, η οποία προστατεύει την όραση, δρώντας σαν «εσωτερικά γυαλιά ηλίου», καθώς βοηθά στην καλύτερη υγεία του δέρματος. Αξίζει να αναφέρουμε πως, όπως όλα τα φρούτα και τα λαχανικά, έτσι και η συστηματική κατανάλωση ακτινιδίου, έχει αποδειχθεί από έρευνες ότι βοηθά στην πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, της παχυσαρκίας, του διαβήτη τύπου 2, στη μείωση της χοληστερόλης, καθώς και άλλων χρόνιων εκφυλιστικών ασθενειών.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να το καταναλώσουμε. Λόγω του ότι έχει σκληρό φλοιό, μπορεί εύκολα να μεταφερθεί και να καταναλωθεί, ως ένα υγιεινό σνακ. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με γιαούρτι, μέλι, καθώς και με άλλα φρούτα, για ένα απολαυστικό πρωινό, αλλά και σαν προσθετικό στις σαλάτες. Για να μπορέσουμε να αποκομίσουμε όλα τα οφέλη από τα θρεπτικά του συστατικά, θα πρέπει να το καταναλώνουμε αμέσως μετά την κοπή του ,γιατί διαφορετικά οι περισσότερες βιταμίνες του χάνονται -και κυρίως η βιταμίνη C.

πηγή: http://www.ygeianews.gr/section/diatrofi/content/exairetika-ofelima-ta-aktinidia-gia-ton-organismo

Το νέο και επίσημα αγαπημένο μου φρούτο είναι το ακτινίδιο. Φάε κι εσύ ένα, είναι καλό!

Γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή;

Αν και ο πλανήτης μας υφίσταται παραπάνω από 4 δις χρόνια, ο διαχωρισμός γης και θάλασσας όπως τον ξέρουμε στη σημερινή του μορφή, έγινε με την πάροδο αρκετών χρόνων. Αρχικά, υπήρχαν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και από το υγρό στοιχείο υπήρχαν μόνο υδρατμοί. Οι θερμοκρασίες όμως μειώνονταν, και οι υδρατμοί έγιναν νερό που κάλυψε το περίπου 70% της γης.

Δεν είναι μόνο ένας ο λόγος στον οποίο αποδίδεται το «αλμυρό» του θαλασσινού νερού.
Σίγουρα, το μόνο απλό και εύκολο είναι τα μικροσωματίδια που ο αέρας μετακινεί από τις στεριές στις θάλασσες.

Μια γενικότερη πηγή λοιπόν είναι το έδαφος. Εκτός από τον αέρα, διάφορα μεταλλικά στοιχεία του εδάφους διαλύονται από τις βροχές και καταλήγουν στο θαλασσινό νερό. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, στα «γλυκά νερά» να μη συμβαίνει έντονα αυτό, καθώς στις θάλασσες τα διάφορα αυτά άλατα οδηγούνται ακόμη και μέσω της κατάληξης ποταμών. Ακόμη όμως και στο βυθό της θάλασσας, δεν παύει να υπάρχει κάτω από το νερό και πάλι… έδαφος! Τα στοιχεία που κάνουν αλμυρό το θαλασσινό νερό, αναδύονται ακόμη και μέσα από τις ρωγμές που θα υπάρχουν στον πυθμένα. Τέλος, σε βαθείς ωκεανούς υπάρχουν μέχρι και υποθαλάσσια ηφαίστεια, από τα οποία θα απελευθερωθούν σε μεγάλες ποσότητες ανάλογες χημικές ουσίες που θα εντείνουν το φαινόμενο.

Οι λόγοι που γεννούν τις ουσίες που κάνουν αλμυρό αυτό το νερό λοιπόν, δεν είναι κάτι το «στάσιμο». Οπότε όσο περνά ο καιρός, αναμένουμε η θάλασσα να γίνεται όλο και πιο αλμυρή…; Όχι. Τα επίπεδα περιεκτικότητας σε άλατα μένουν σε γενικές γραμμές σταθερά. Με μια απλή μαθηματική σκέψη, αυτό σημαίνει πως όσα καινούρια άλατα και λοιπές ουσίες προκύπτουν, άλλα τόσα κάπως «ξοδεύονται». Είτε άλατα είτε συστατικά αυτών, καταρχήν, καταναλώνονται από διάφορους ζωντανούς οργανισμούς. Κάποια προσκολλώνται σε πετρώματα και μένουν εκεί, ενώ άλλα «πέφτουν» και μένουν στον πυθμένα. Με διάφορες γεωφυσικές διεργασίες όπως τα ηφαίστεια και οι σεισμοί, θεωρούν πολλοί επιστήμονες, πως η διαδικασία ακολουθεί μια γενική περιοδικότητα.

Το πόσο αλμυρό είναι το νερό της θάλασσας έχει να κάνει με τη συχνότητα των βροχοπτώσεων, την περιοχή και την εποχή στην οποία αναφέρεται κανείς. Στην Ερυθρά Θάλασσα για παράδειγμα, η εξάτμιση είναι μεγάλη και το νερό από τα πιο αλμυρά. Στους ωκεανούς που χύνονται ποταμοί γλυκού νερού η περιεκτικότητα είναι λίγο πιο χαμηλή, το ίδιο και στους πάγους, δηλαδή στις πολικές περιοχές. Το pH του θαλασσινού νερού, δηλαδή η οξύτητα ή αλκαλικότητά του κυμαίνεται σε σταθερές τιμές, περίπου μεταξύ 7 και 8,5, δηλαδή έχει αλκαλικό χαρακτήρα. Αναλογικά, κάποια από τα επιμέρους συστατικά που αποτελούν συνολικά τα άλατα είναι το νάτριο, το ασβέστιο, το μαγνήσιο, το βρωμιούχο άλας, το χλωριούχο άλας, το φθοριούχο άλας αλλά και το στρόντιο.
Κλείνοντας, κάτι ενδιαφέρον που αξίζει να μάθει κανείς, είναι η υπάρχουσα θεωρία πως το αλάτι της θάλασσας διευκολύνει στον καθαρισμό της ατμόσφαιρας. Ο τρόπος; Λόγω των ρύπων που υπάρχουν στον αέρα, τα σύννεφα δεν καταλήγουν τόσο εύκολα σε βροχή όταν βρίσκονται πάνω από ξηρά, σε σχέση με όταν βρίσκονται πάνω τη θάλασσα, όπου συμβάλλουν και βοηθούν αιωρούμενα σωματίδια αλάτων.

Λία Καραμπατέα, Φυσικός

Η επιστροφή μου είναι νόστιμη! (Η εξήγηση)

Διάβαζα προχτές σε μια εφημερίδα και σταμάτησα σε μια φράση "....νόστιμον ήμαρ".

Λόγω και ημερών (βλ. Πάσχα) λέω οκ κάτι για το θρησκευτικό Πάσχα θα είναι (άσε ντρέπομαι βαθιά).

Ευτυχώς η περιέργειά μου υπερνίκησε και το έψαξα στο ιντερνετ... Και καλώς γιατί έμαθα πως το "νόστιμον ήμαρ" μόνο με το Πάσχα δεν έχει σχέση. Παραθέτω το άρθρο που βρήκα :

"Οι μέρες (ἦμαρ) στον Όμηρο συχνά έχουν ονόματα. Ολέθριον ἦμαρ είναι η μέρα της καταστροφής. Αἴσιμον ἦμαρ είναι η μέρα του πεπρωμένου. Νηλεές ἦμαρ είναι η αναπόφευκτη ημέρα, η ημέρα του θανάτου. Νόστιμον ἦμαρ είναι η ημέρα του γυρισμού.

Ετυμολογικά, η λέξη «νόστιμος» έχει κοινή ρίζα με το «νόστος» και το «νέομαι» (επιστρέφω, επανέρχομαι· για ποτάμι: γυρίζω προς τις πηγές). Στην Οδύσσεια, θυμάμαι τρία σημεία που ο Όμηρος χρησιμοποιεί τη φράση. Για πρώτη φορά ήδη στη Ραψωδία Α’. Η τιμωρία των συντρόφων του Οδυσσέα για τη σφαγή των βοδιών του θεού Ήλιου δίνεται σε μια μόνο γραμμή: ο Ήλιος «τους άρπαξε του γυρισμού τη μέρα» («...αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ»). Πιο κάτω, στη Θ’, λέει ο Οδυσσέας στη Ναυσικά πως θα την ευγνωμονεί ως σωτήρα του μόνο αν τον βοηθήσει να «χαρεί του γυρισμού τη μέρα» («νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι»). Στην Ε’, απαντάει στην Καλυψώ ότι σκοπός του είναι ένας: «να δουν τα μάτια του του γυρισμού τη μέρα» («οίκαδε τ’ ελθέμεναι και νόστιμον ήμαρ ιδέσθαι».)

Για το τι σημαίνει η μέρα της επιστροφής στην ελληνική εμπειρία δεν χρειάζεται λογοτεχνική αναδρομή. (Αν και ως Ηπειρώτης σκέφτομαι αμέσως δυο κείμενα: την «Τελευταία αρκούδα του Πίνδου» του Δ. Χατζή και, περισσότερο, ένα παραδοσιακό τραγούδι, «Τον γυρισμό του ξενιτεμένου», μια από τις συγκλονιστικότερες αναγνωρίσεις μετά τον ίδιο τον Όμηρο).

Και δεν χρειάζεται τέτοια αναδρομή γιατί αρκεί η κοινή, καθημερινή γλώσσα.

Η λέξη «νόστιμος», που θ’ ακουστεί αυτές τις μέρες τόσο συχνά στο τραπέζι, είναι αυτή η ίδια του Ομήρου. Είτε είναι το μεγάλο τραπέζι ενός γυρισμού, είτε δυο ξεχασμένων γερόντων που δεν ταξίδεψαν ποτέ, η επίκληση είναι κοινή: στη γεύση της επιστροφής. Η λέξη προφέρεται ανέμελα, ανεπιτήδευτα, γιορταστικά, αλλά σέρνει το βάρος ταξιδιών και θαλασσών, Κυκλώπων και Λαιστρυγόνων, της Καλυψούς και της Ναυσικάς.

Είναι κάτι νόστιμο, στα ελληνικά σημαίνει: έχει τη γεύση της επιστροφής.

Τότε γιατί έχει πίκρα η επιστροφή; Για τόσους από εμάς της νέο-διασποράς η απογοήτευση στην εικόνα του γυρισμού δεν είναι σχήμα λόγου, είναι γεύση. Η γεύση που αφήνουν οι κακοχτισμένες πόλεις, η αδράνεια, ο συμβιβασμός, η μη-ευθύνη, η αναποφασιστικότητα, η αβάσταχτη κοινοτυπία στη δημόσια έκφραση.

Τότε; Είναι λοιπόν απλώς μια γλωσσική αγκύλωση η λέξη «νόστιμος»; Μια ακόμα λέξη που αυτονομήθηκε από την ετυμολογική της ρίζα και την κλασική της χρήση; Έπαψε πια η επιστροφή να είναι αυτό που πρόσμενε ο Οδυσσέας;

Όχι, δεν νομίζω. Ούτε ο Οδυσσέας βρήκε την πατρίδα που περίμενε. Όταν γυρνάει, δεν κάθεται απλώς στον θρόνο, απολαμβάνοντας ένα βασίλειο που τον περιμένει. Όταν γυρνάει, το παλάτι είναι γεμάτο ἄνομους μνηστήρες. Αλλά ούτε τον κάνει αυτό ν’ αναπολεί τα ξένα (να τα νοσταλγήσει δεν θα μπορούσε, εννοιολογικά και μόνο). Αντίθετα, ο Οδυσσέας μετράει πρώτα τους φίλους του. Στη Ραψωδία Ξ’ ο ίδιος ο Εύμαιος πρέπει να δείξει ότι είναι πιστός. Μετά, ολόκληρη η Χ’ έχει ένα μονάχα θέμα: τη «Μνηστηροφονία». Δεν θυμάμαι ούτε μια λέξη αμφιβολίας για την επιστροφή. Ο Οδυσσέας πρέπει να δικαιώσει το «νόστιμον ήμαρ». Δεν του χαρίζεται. Και το κάνει.

Προφανώς δεν χρειάζεται τόξο για να δικαιώσει κανείς σήμερα κάποια επιστροφή. Δεν είναι αυτό που λέει σήμερα η Ψ’. Νομίζω αρκεί να ξέρει τι δεν πρέπει να προδώσει. Ποιες λέξεις δεν πρέπει να προδώσει. Και να είναι αποφασισμένος και προετοιμασμένος γι΄ αυτό.

του Μιχάλη Ιωαννίδη"

Πηγή:   http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=30484

Μετριάζω την ντροπή μου που δεν το ήξερα γιατί τώρα το ξέρω. Αυτό έμαθα σήμερα.

Η επιστροφή μου είναι...νόστιμη!Η αλλιώς πως και γιατί σε ξαναβρήκα.

Φουουου Φουουου....! 

Έτσι για τις σκόνες που σε είχαν σκεπάσει μικρό μου blog.
Αφού ξεσκόνισα, καθάρισα τις αράχνες στις γωνιές και έριξα ένα μίνι ρετουσάρισμα έτσι για το reload βρε αδερφέ...

Καλησπέρα σας!

Πέρασε καιρός από την τελευταία μας φορά μικρό μου blog. Και ο καιρός φέρνει αλλαγές και οι αλλαγές είναι περίεργο πράγμα. Σε είχα δημιουργήσει σε μια παράξενη στιγμή της ζωής μου και πραγματικά έκανες το ρόλο σου μικρό μου blog. Κι αφού σε χρησιμοποίησα σε άφησα στην ακρούλα και ναι για αρκετό διάστημα ξέχασα την ύπαρξή σου. Τώρα όμως...μεγαλεία! Σε θυμήθηκα πάλι ατιμούτσικο! Όχι δεν σε χρειάζομαι όπως παλιά αλλά βρήκα την ιδανική σου χρήση (τουλάχιστον για τώρα). 

Σε αναβαθμίζω σε "βιβλίο γνώσεων". Εξηγώ..Κάθε μέρα έχω παράξενες απορίες, ερωτήσεις, σκέψεις που όπως μου δημιουργούνται έτσι μου φεύγουν. Μια μέρα όμως (λίγες μέρες πριν) αποφάσισα να ψάξω την απορία μου. Και έγινε το θαύμα! Έμαθα κάτι νέο, πέρασα λίγη ώρα αποκλειστικά για μένα και ένιωσα γεμάτη. Θα μου πεις "σιγά μωρή" μια έρευνα στο ίντερνετ έκανες δεν ανακάλυψες τον τροχό!Κι όμως τον ανακάλυψα. Γιατί έχοντας μπει σε μια ζωή ρουτίνας όπου όλα τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά (θες η κρίση, θες η κοινωνία, θες που κυνηγάμε τα υλικά και έχουμε ξεχάσει την ουσία), άρχισα να νιώθω πως περνάει ο καιρός και ακόμα δεν έχω κάνει τίποτα από αυτά που θέλω να κάνω. Κι επειδή δεν είμαστε για πολλά πολλά τουλάχιστον ας μαθαίνω κάτι νέο κάθε μέρα. Εγκαινιάζω λοιπόν μια νέα εποχή για σένα μικρό μου blog και μια νέα σελίδα για μένα αφιερωμένα σε ένα σκοπό.

1 ερώτηση κάθε μέρα + 1 απάντηση κάθε μέρα

Δεν με απασχολεί η φύση της ερώτησης, όσα δεν ξέρω είναι υποψήφια για την απορία της ημέρας. Από τα απλά, μικρά χαζά και καθημερινά που μου συμβαίνουν μέχρι κάτι που διάβασα, άκουσα, είδα και με προβλημάτισε. Τι έμαθα σήμερα λοιπόν;