Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2007

The PIN Project

Κινδυνεύεις από τους ελληνικούς δρόμους; Κάρφωσέ το στο www.msfree.gr/pin.

Η καθημερινή μας μετακίνηση στους ελληνικούς δρόμους δεν είναι απλώς η διαδικασία για να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο. Με τις συνθήκες που επικρατούν, μοιάζει περισσότερο με μια μάχη για επιβίωση. Για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτήν τη μάχη πρέπει να γνωρίζουμε καλά το πεδίο της, προτού πάνω σε αυτό αναπτύξουμε τον αμυντικό μας μηχανισμό.

Το MSFREE.GR (www.msfree.gr) και το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» (www.ioas.gr) ξεκινούν ένα φιλόδοξο σχέδιο, για να μπορούμε όλοι να παίρνουμε μία ιδέα για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε πηγαίνοντας στον προορισμό μας, προτού ξεκινήσουμε για αυτόν. Το σχέδιο ονομάζεται “The PIN Project” και η ιδέα που κρύβεται πίσω του είναι απλή: όλοι όσοι κυκλοφορούμε στους δρόμους ξέρουμε ένα ή περισσότερα επικίνδυνα σημεία. Επίσης, σε κάθε έξοδο μαθαίνουμε κι άλλα. Τώρα, έχουμε τη δυνατότητα να τα σημειώσουμε πάνω στο χάρτη, έτσι ώστε να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας τόσο τους άλλους χρήστες των δρόμων όσο και τις αρμόδιες αρχές που ενδέχεται να μην έχουν ενημερωθεί για την ύπαρξή τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα της οδικής ασφάλειας είναι τεράστιας σημασίας. Το ΙΟΑΣ «Πάνος Μυλωνάς» έχει επιδείξει μεγάλη δραστηριότητα σε αυτόν το τομέα και το MSFREE, δημιουργώντας αυτό το project, έρχεται να βάλει «στο κόλπο» όλο τον κόσμο του Δαδικτύου. Σε πολλές περιπτώσεις είδαμε τον τελευταίο καιρό τους χρήστες του Internet να κινητοποιούνται για θέματα που πραγματικά έχουν σημασία. Αυτήν τη φορά, έχουν όλοι τη δυνατότητα να «καρφώσουν» τα επικίνδυνα σημεία των δρόμων.

Το «The PIN Project» είναι ανοιχτό σε όλους. Δεν απαιτεί κανενός είδους εγγραφή και δεν κρατάει καμία πληροφορία από αυτούς που το επισκέπτονται. Η ύπαρξή του βασίζεται στη συμμετοχή όλων μας. Όλοι μας μπορούμε να ωφεληθούμε και να προλάβουμε τις επικίνδυνες καταστάσεις, όπως και να προφυλάξουμε τους συμπολίτες μας, που κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους.

Το σχέδιο αυτό δεν έχει μόνο στατιστική σημασία, αλλά και πρακτική. Θα μπορούσαν τα στοιχεία της βάσης μας να είναι προσβάσιμα από τα GPS των αυτοκινήτων. Θα μπορούσε να βοηθήσει το ΙΟΑΣ «Πάνος Μυλωνάς» στο έργο του που πραγματοποιεί συνεχείς αυτοψίες στα επικίνδυνα σημεία και ενημερώνει, πιέζει και απαιτεί από τις αρμόδιες αρχές την άμεση διόρθωσή τους.

Μπορείτε κι εσείς να διαδώσετε αυτήν την προσπάθεια με ένα link. Αν θέλετε στο site σας να τοποθετήσετε banner με το link για το «The PIN Project» μπορείτε να επικοινωνήσετε με το MSFREE στο info@msfree.gr και στο τηλέφωνο 2108229735. Το site δεν είναι διαφημιστικό και δεν θα παρέχει καμία παραπάνω πληροφορία.

Ας βοηθήσουμε όλοι οι χρήστες του διαδικτύου, είτε είμαστε ιδιοκτήτες site, είτε Bloggers, είτε αρθρογραφούμε κάπου.

Περισσότερες πληροφορίες:

MSFREE.GR

Δεριγνύ 20 – Αθήνα

Τ. 210.82.29.735

Ε. info@msfree.gr

Σεξ χωρίς προφυλάξεις

"Σεξ χωρίς προφυλάξεις κάνει ένας στους τρεις φορείς τους AIDS στην Ελλάδα, θέτοντας σε κίνδυνο τους εαυτούς τους να κολλήσουν κάποιο άλλο ίο με καταστροφικά αποτελέσματα στην υγεία τους αλλά και τους συντρόφους τους να μολυνθούν με το ιό HIV.

Τα παραπάνω αναφέρει έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 11 μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων ελληνικών νοσοκομείων από τον Μάιο του 2005 έως τον Ιανουάριο του 2006. 500 φορείς τους AIDS, εκ των οποίων 420 άνδρες και 80 γυναίκες συμπλήρωσαν, ανώνυμα, τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν για την έρευνα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», άλλο ένα συμπέρασμα που προέκυψε από την έρευνα είναι ότι ένας στους τρεις δεν ακολουθεί πλήρως την ειδική αντιρετροϊκή αγωγή, που μπορεί να χαρίσει στους φορείς χρόνια ζωής αλλά και να μειώσει τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι αυτοί που είναι συνεπείς στην φαρμακευτική αγωγή τους είναι επίσης συνεπείς στο θέμα της προφύλαξης στην ερωτική ζωή τους."

Μετά από όλα αυτά,πρέπει και επιβάλλεται να είμαστε προσεχτικοί.Η υγεία μας είναι το πιο σημαντικό από όλα και δεν πρέπει να το βλέπουμε επιφανειακά το θέμα.Ασφαλές σεξ μονο.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2007

Γιατί

Μικρά και αδύνατα τα βήματα,
κομμένη και πικρή η ανάσα
γιατί;

Φυλακή και τιμωρία των αδυνάτων
όπως ήμουν πάντα
γιατί;

Είσαι η αρχή και το τέλος που αργεί ακόμα
ήσουν μάλλον μιας και δεν άντεξες
γιατί;

Σου έδωσα και σώμα και ψυχή
τα δέχτηκες αλλά...
γιατί;

Μπορείς έστω μια φορά να μιλήσεις;
Να σταθείς ψηλά;
Να μου δείξεις οτι ήσουν εκεί;
γιατί;

Γιατί σε μισώ όσο σε θέλω
Γιατί με εξουσιάζεις κι ας λείπεις
Γιατί είμαι για σένα όσα όνειρα μου σκοτώνεις
Γιατί δε θα είμαι πότε ξανά
Γιατί έχω πεθάνει ανάξια
Γιατί ακόμα εσύ τα πάντα.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2007

Υπνοβασία

Ξύπνησα το βαθύ μου ύπνο και έλειπες
Λαθρεπιβάτης των ονείρων μου χωρίς μοίρα
Είναι σκληρό να θαρρείς πως έχω ξεχάσει τα γέλια του χειμώνα.

Σηκώθηκα αργά δίχως άνεση
Ο ήλιος μούντος,στεγνός,άχαρος
Το φως της ζωής το πήρες μαζί σου.

Έκανα το χρέος μου σαν τακτικός άνθρωπος
Περίμενα,έπαιξα,έχασα...
Όπως έπρεπε έγιναν όλα.

Μένω και συνεχίζω χωρίς όραμα
Λέξεις,σκέψεις και αποφάσεις άλλων με κυβερνάνε
Χρόνια τώρα θεατής στο έργο του μυαλού μου.

Δε μπορείς ή μήπως πάλι ναι;
Φοβάσαι ή έχεις χάσει το δρόμο σου;
Περπατάς τα βήματά σου ή ακολουθείς τη νέμεση;
Με βλέπεις που κλαίω;
Με ακούς που φωνάζω;
Με νιώθεις που ραγίζω;
Είσαι εδώ ή μιλώ με σκιές;
Όταν φτάσεις στην κόλαση κοίτα γύρω σου
Είμαι εδώ και σε περιμένω...

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007

Απόσπασμα

"Βγήκε από το αμάξι του και στάθηκε κοντά στον γκρεμό. Όπως κάθε φορά δοκίμαζε τα όρια του. Η μαγεία της πόλης κάτω του τον καλούσε κοντά του. Τον φώναζε με τη λάγνα φωνή της, τον προκαλούσε να κάνει ακόμα εκείνο το ένα βήμα που τους χώριζε. Κάθε φορά κάποιο απομεινάρι λογικής μέσα του τον κρατούσε. Ίσως η ελπίδα ότι εκείνη θα γύριζε, ίσως η δειλία του να πέσει, ίσως ο φόβος του σωματικού πόνου που θα ένιωθε όταν το σάπιο κορμί του θα τσακιζόταν στα βράχια. Αλλά αυτό το βράδυ, αυτές οι φωνές μέσα του είχαν πάει ταξίδι. Δεν σκεφτόταν τίποτα πια από αυτά. «Λες και θα λείψω σε κανένα αν απόψε το κάνω» σκέφτηκε. Δεν ήθελε άλλο να νιώθει έτσι. Ήθελε να τελειώνει με όλα αυτά τα μάταια βάσανά του. Ήθελε να δει μια τελευταία φορά το χαμόγελό της, να χαϊδέψει τα μαλλιά της και να την αγκαλιάσει. Το ήθελε τόσο πολύ που το φώναζε μέσα του με όλη του την ψυχή. Τα μάτια της. Τίποτα δε μπορούσε να σβήσει τη φλόγα τους. Μια φλόγα αλλιώτικη, δυνατή και ασταμάτητη. Έκαιγε τα δάκρυα του, τα εξάτμιζε. Όχι, τίποτα δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Αγέρωχη και αδίστακτη έκαιγε στον χρόνο δίνοντας άλλον ορισμό στο πέρασμά του. Ήταν αυτή η φλόγα που τον τράβηξε κοντά της. Αχόρταγη και ακατάπαυστη έπινε τη ζωή του, μια ακόμα ζωή θυσία στο βωμό της. Το ήξερε από την πρώτη στιγμή, μια φωνούλα ψυθίριζε μέσα του: «Αυτή η φλόγα θα είναι η καταστροφή σου». Όμως καταστροφή με καταστροφή διαφέρει. Είναι εκείνο το συναίσθημα που έχουμε όλοι κρυμμένο μέσα μας. Το ξέρουμε, το βλέπουμε, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Κι όμως δε σταματάμε αν δεν καούμε στη φλόγα, αν δεν γίνουμε κι εμείς εκείνο το κομμάτι κάρβουνο που αν και νομίζουμε πως είναι κάτι διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό και κάτι ουσιαστικό που θα σβήσει για πάντα τη δίψα της. Ξεγελούσε τον εαυτό του μ’ αυτές τις σκέψεις. Ένιωθε δυνατός, ικανός να συνεχίσει να δίνει, να συνεχίσει να αφήνεται. Αν και η μορφή της είχε αρχίσει να γίνεται σκιά του χρόνου, αν και τα φιλιά της δεν τα ένιωθε πια στα χείλη του, τι και αν το σώμα του είχε διώξει τα σημάδια της από πάνω του. Η φλόγα δεν σκόπευε να φύγει. Ήταν η μόνη ανάμνησή του, η καθολική και αργή τιμωρία του. Ποιόν προσπαθούσε να ξεγελάσει; Κανένας δεν είχε ξεφύγει από τη μανία της. Γιατί να ξεχώριζε εκείνος; Τι τον ξεχώριζε; Τι του έδινε κουράγιο να συνεχίσει να ελπίζει; Η φλόγα δεν είχε ψυχή και η ψυχή του είχε πεθάνει. Το ένιωθε αλλά δεν το καταλάβαινε. Το κρύο μέσα του ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Παράξενο πως η φλόγα δυνάμωνε το κρύο, πως πάγωνε κάθε σημάδι λογικής που του είχε απομείνει. Τίποτα δεν λογάριαζε και τίποτα δεν ποθούσε. Είχε μείνει αιώνιος αιχμάλωτος στη φλόγα των ματιών της."

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 13, 2007

Εκλογές στη Χώρα του Παραλόγου

Εκλογές στην Ελλάδα.Ξανά...Για μια ακόμα φορά καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε πράσινους,μπλέ,κόκκινους,πορτοκαλί,μωβ και λοιπούς χρωμματικούς συνδιασμούς τον πιο κατάλληλο για την διακυβέρνηση της χώρας μας.Για μια ακόμα φορά θα γεμίσουν οι πλατείες με φιλόδοξους μελλοντικούς άρχοντες,με αφίσες και φυλλάδια,με κομματικά στελέχη και μη που φανατίζονται υπερ του ενός ή του άλλου και με μεγάλα όμορφα λογάκια που όπως πάντα θα μπαίνουν απο το ένα και θα βγαίνουν απο το άλλο...

Έχουμε ποτέ σκεφτεί όμως πόσο μάταια είναι όλα αυτα;Ναι κάθε τέσσερα χρόνια συμμετέχουμε στη δημοκρατία μας και δίνουμε την περιβόητη πια λαική εντολή είτε στον ένα είτε στον άλλο και μετά κοιμόμαστε άλλα τέσσερα χρονάκια μέχρι να μας ξαναξυπνήσουν και πάλι από την αρχή.Στο ενδιάμεσο μας ρωτάει κανείς τη γνώμη μας;Αν θέλουμε αυτόν τον υπουργό ή αυτή την απόφαση για το τάδε θέμα ή αν είμαστε ευχαριστημένοι με την κατάσταση του κράτους μας;Όχι.Το μόνο που κάνουμε δημοκρατικά πάντα είναι να ψηφίζουμε τον υποψήφιο της αρεσκείας μας (βλ. και του ρουσφετιού που μας έχει υποσχεθεί)και απο κει πάνε κι άλλοι.

Δεν είναι λίγο υποκρισία να διαμαρτυρόμαστε μετά που τίποτα δε μας αρέσει;Δεν είναι να γελάει κανείς όταν όλοι παραδεχόμαστε άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο ότι είναι όλοι ίδιοι και κάθε φορά ψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια;Όχι ότι έχουμε και επιλογές βέβαια.Λίγη περισσότερη σκέψη απο μας πριν αλλά και μετά την ψήφο μας,λίγη περισσότερη ευαισθησία και αγάπη για το καλό της χώρας μας από τους πολιτικούς,λίγη περισσότερη ευθύνη από τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά και θα άλλαζαν πολλά στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.Ή μήπως τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας και καλά παθαίνουμε ότι παθαίνουμε;Μήπως έχουμε διαφθαρεί τόσο πολύ που δεν υπάρχει πια ελπίδα για αλλαγή και πρόοδο;Μήπως τελικά χρειαζόμαστε άλλο πολίτευμα και όχι αυτό το τόσο όμορφο φαινομενικά πολίτευμα που έχουμε;Καλές εκλογές να έχουμε,καλά βολέματα μετά τις εκλογές και καλά να πάθουμε γιατί σε τελική ανάλυση το αξίζουμε.