Οι κόκκινες μυτούλες,ο ομπρελάς και το μεγάλο φαγοπότι

Το ΣΚ που μας πέρασε πήγα θάλασσα.Σιγά το νέο που θέλεις να κάνεις και post θα μου πείτε.Εκτός του οτι τα πέρασα κα-τα-πλη-κτι-κά κι έχω καρακατακαεί παντού,το σημαντικό είναι πως χαλάρωσα.Πήγα με μια φίλη μου μαζί και το πράγμα φαινόταν εξ αρχής οτι θα είχε περιπέτειες.

Ξεκινώντας λοιπόν για τα "ερωτικά" Μεσσάγγαλα κολλάμε 20 λεπτά -σταματημένες με κλειστή μηχανή- στα Τέμπη.Ήταν η γιορτή της Αγίας Παρασκευής (επι τη ευκαιρία χρόνια πολλά στους εορτάζοντες) και στο εκκλησάκι γινόταν πανικός.Ας είναι καλά η ελληνική αστυνομία/τροχαία που φρόντιζε τα πράγματα να μην καλυτερέψουν με τπτ.

Με κανα μισάωρο καθυστέρηση φτάνουμε και αμέσως ορμάμε στην πλαζ να λιάσουμε τα καλοσχηματισμένα και γυμνασμένα κορμιά μας...Κι ενώ περιμέναμε να έχει κόσμο η παραλία έτσι για να ανοίξει και λίγο το μάτι μας βρε αδερφέ,η παραλία ήταν τίγκα στο πιτσιρίκι...μιλάμε για πολύ πιτσιρίκι όμως..ΜΟ ηλικίας ήταν δεν ήταν 5 χρόνια.Και φυσικά όλο αυτό το παιδομάνι είχε και τα ανάλογα συνοδευτικά: κουβαδάκια,ποτηστήρια,μπρατσάκια,παππού+γιαγιά,μπάλες,σφυρίχτρες, φουσκωτά ζωάκια,φουσκωτές βάρκες,το έλα να δεις γινόταν.

Αφού δε μας έκατσε ο κόσμος λέμε να το γυρίσουμε σε τρελή ηλιοθεραπεία.Τι τα θες όμως που απο τη στιγμή που το είπαμε ο ήλιος άρχισε να παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα.Άλλαζε θέση ο ήλιος,αλλάζαμε κ εμείς με την ξαπλώστρα.Οι χαζές της παραλίας που κυνηγούσαμε τον ήλιo γίναμε.Παρόλαυτα αρπάξαμε την πρώτη δόση καψίματος :) Γιατί μετά την ηλιοθεραπεία -με έχει πάρει ο ύπνος στην ξαπλώστρα και το λέω ηλιοθεραπεία- αρχίσαμε και τα εξτρήμ σπορ...Βολευ μέσα στη θάλασσα.Εκεί να δεις χαρές και πανηγύρια...Δεν αφήσαμε πιτσιρίκι για πιτσιρίκι που δεν το πετύχαμε στο δόξα πατρί με την μπάλα.Άμα είσαι αθλητικός τύπος το έχεις μέσα σου δε λέω :)

Άφου το κωλοβαρέσαμε ένα εξάωρο στην πλαζ,μαζευτήκαμε σιγά σιγά σπίτι για να ετοιμαστούμε για το βράδυ.Αφού για κανα μισάωρο αλληλοαλοιφόμασταν με ενδυδατικές,κρέμες after sun και nivea μπας και φύγει η κοκκινίλα απο πάνω μας αρχίσαμε την ετοιμασία..

Μαλλί,μακιγιάζ,ρούχα όλα στην τρίχα,έτοιμες και πάμε για ποτάκι στον Πλαταμώνα.Τι τα θες;Σάββατο βράδυ να βρεις να παρκάρεις στον Πλαταμώνα;Πιο εύκολα παίρνεις στεγαστικό με προνομιακό επιτόκιο.Να πάμε γύρω γύρω πουθενά ούτε μια τόση δα θεσούλα να αφήσουμε το μωρό μου.Όπως είμαστε στην κίνηση κολλημένες,είναι μπροστά μας ένας τύπος που και καλά διευκολύνει την κυκλοφορία.Μας κάνει νόημα να περάσουμε μέσα απο ένα πυκνό τσούρμο τουριστών και μας φωνάζει "Πάτα και κανένα,δε πειράζει σάββατο βράδυ είναι.ποιός θα το καταλάβει;"Συνεχίζεται η παράνοια και μετά απο αρκετές βόλτες αφήνουμε το αμάξι στο τέρμα του λιμανιού και πάμε έτοιμες να ζήσουμε τη νυχτερινή ζωή του Πλαταμώνα.Είχε πολύ κόσμο δε μπορώ να πω.Μόνο που το 98% ήταν τόσο χύμα που εμείς ξεχωρίζαμε μέσα στο πλήθος.Ναι εμείς πάντα ξεχωρίζουμε (ψώνια :) ) αλλά εκείνο το βράδυ παραξεχωρίζαμε....Την αράζουμε λοιπόν για ποτάκι σε ένα μαγαζί που είχε τραπεζάκια πάνω στην παραλία.Δε λέω θεική εμπειρία να περπατάς με το τακούνι μέσα στο χαλίκι...ήταν πολύ όμορφα εκεί και το ευχαρηστηθήκαμε,μόνο που δε ξέρω γιατί αρχίσαμε να κρυώνουμε πολύ..κι ετσι φύγαμε για ύπνο..

Το επόμενο πρωι,έχοντας δει την κατάσταση στην παραλία,πήγαμε εξοπλισμένες..
Τυρόπιτες,κρουασανάκια,γαλατάκια,παγωμένο τσάι...Απ'όλα πήραμε.Πιάνουμε ξανά πρώτη ομπρέλα κύμα και παραγγέλνουμε και δυο παγωμένα φρέντο καπουτσίνο έτσι για να ολοκληρώσουμε το πρωινο :)

Ξέχασα να αναφέρω πως στην πλαζ ήταν ένα παλικάρι γύρω στα 17 που δούλευε σαν πολυμορφικό αυτοκίνητο: έκανε τον σερβιτόρο,έβαζε μουσική στο μπαράκι που είναι πιο πίσω, τακτοποιούσε τον κόσμο στις ομπρέλες...Εξού και του κολλήσαμε το παρατσούκλι ο "ομπρελάς".Τι κακό με αυτό το παιδί!Απο τη στιγμή που μας έφερε τους καφέδες όποτε μας έβλεπε πάντα κάτι μασουλούσαμε.Μας έβλεπε που είχαμε αράξει στις ξαπλώστρες να καταβροχθίζουμε τα κρουασανάκια και μας χαμογελούσε.Μας παραείχε ανοίξει η όρεξη με όλη αυτή τη θαλασσινή αύρα και αφού ξεμείναμε απο πολεμοφόδια,φανταστείτε την έκφραση του ομπρελά όταν του παραγγείλαμε δυο σ;aντουιτς...Ρεζίλι γίναμε για άλλη μια φορά :)

Εντωμεταξύ να έχουμε ξανά-καρα-κατα-καεί και να είμαστε τυλιγμένες με πετσέτες και να ξεχωρίζουν οι κόκκινες μυτούλες μας - σαν τον ρούντολφ τον τάρανδο του Αι-Βασίλη είμασταν (και ακόμα είμαστε,οι κρέμες έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά στην περίπτωσή μας) και να μασουλάμε με ευχαρίστηση τα σαντουιτς γαλοπούλας γιατί κάνουμε και δίετα(...).Τα γέλια που έχει κάνει ο ομπρελάς μαζί μας δε λέγονται.
Και το πιο καλό,να είμαστε περικυκλωμένες απο πιτσιρίκια 3χρονα που τα κυνηγούσαν οι μανάδες τους με το ταπεράκι που ήταν γεμάτο με κοτοπουλάκι με πατατούλες και να το διαλαλούν στην παραλία και να μας τρέχουν τα σάλια εμάς μετά τα σαντουιτς.....Δράμα η θαλασσινή όρεξη δράμα!

Δεν την παλέψαμε άλλο στην παραλία και αποφασίσαμε να πάμε στην παραλία κατερίνης,καμιά 40 χιλιομετρα πιο δίπλα για βόλτα και για να χτυπήσουμε κανένα πιτόγυρο (τα σάλια μας είχαν φτάσει στα γόνατα...).Ξεκινάμε κ ενω είμαστε στα μισά μας πιάνει μια βροχή,μια καταιγίδα άλλο πράμα!Πως φτάσαμε στην Κατερίνη,πως βρήκαμε την παραλία ακόμα το ψάχνουμε.Κάνουμε μια βολτούλα εν μέσω ψιχάλας (παπάκια είχαμε γίνει) και καθόμαστε για πιτόγυρα...Στο πιο πίσω τραπέζι απο μας κάθεται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι (πάνω απο 70 και οι δυο) και τρώνε και αυτοί.Είναι θέμα μάλλον καρμικό να μπλέκω-ανακατεύομαι-βλέπω-ζω περίεργες/αηδιαστικές/απίστευτες καταστάσεις...Δεν εξηγείται αλλιώς...Το λοιπόν,το ηλικιωμένο ζευγάρι τρώει το φαγητό του πάνω απο το τραπέζι ενώ απο κάτω απο το τραπέζι,ο παππούς έχει βάλει το χέρι του κάτω απο τη φούστα της γιαγιάς και ...Δε λέω μπράβο τους που ακόμα και μετά τα 70 έχουν όρεξη αλλά έπρεπε να κόβουν την όρεξη σε όλους τους άλλους;;;Ακόμα εχω εφιάλτες και δε θα ξαναπατήσω σε πιτογυράδικο για τουλάχιστον 1 ολόκληρη εβδομάδα :) Πριν φύγουμε απο το πιτογυράδικο του τρόμου (...) μιας και δεν ήξερα τον δρόμο της επιστροφής είπα να ρωτήσω την κοπελιά που δούλευε εκεί για οδηγίες:

- Με συγχωρείται για Λάρισα πως θα πάω;
- Πρώτα θα πας Κατερίνη και μετά Λάρισα
- Μάλιστα.Για Κατερίνη πως θα πάω;
- Με λεωφορείο ή με τρένο.
- (ντοινk....) Ξέρετε είμαι με το αυτοκίνητό μου...
- Α...δε ξέρω.Μάκηηηηηη έλα λίγο που σε θέλωωωω..

Έρχεται ο Μάκης και ευτυχώς που τον φώναξε η κοπελιά γιατί όχι μόνο μας εξήγησε το δρόμο αλλά μας ζωγράφισε κι ένα χάρτι-λάφυρο απο την εξόρμηση :


Να'ναι καλά ο άνθρωπος,μια χαρά ξεκινήσαμε και βρήκαμε το δρόμο μας.Κι εκεί που λέγαμε πως θα είχαμε ένα άνετο ταξίδι επιστροφής,με το που φτάνουμε πλαταμώνα...σταματάμε.Ουρά χιλιομέτρων(μετά μάθαμε απο ένα αστυνομικό πως ξεπερνούσε τα 5 χιλιόμετρα γιατί είχαν γίνει τροχαία),το ένα ρεύμα της κυκλοφορίας κλειστό και οι ταλαιπωρημένοι οδηγοί με τις μηχανές κλειστές..Κανένας δεν ήξερε τι είχε γίνει.Κάποιος είπε πως είναι ουρά μέχρι τα Τέμπη που έχει τα διόδια εκεί...Δε ξέραμε τι να κάνουμε,όχι οτι μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά,και περιμέναμε εκεί.Έχω τύχει κ έχω τύχει σε μποτιλιαρίσματα,τέτοια χαρά πρώτη φορά!Είχαμε τα τσιγάρα μας,τη μουσικούλα μας,κάτι πατατάκια που μας είχαν περισσέψει απο την παραλία,κάτι φρουτάκια...Φίνα!Να μην κινείται τίποτα εντωμεταξύ και όλο και να ψιλοβρέχει..Και στο βάθος του ορίζοντα να φαίνονται αστραπές..Να πέφτει το σούρουπο σιγά σιγά και μέσα στον κακό χαμό δυό τρελές να τραγουδάμε Γιαννάκη (τον Πλούταρχο ντε!) "Ποιό μονοπάτι τώρα περπατάααααας...".Αξιοθέατο είχαμε γίνει και δεν μας χάλασε καθόλου!Με το δικό μας κέφι άρχισαν να το διασκεδάζουν και οι λοιποί κολλημένοι οδηγοί.Κάποιοι προσφέρθηκαν να μας κεράσουν καφεδάκι όταν θα φτάναμε στα τέμπη,άλλοι θέλαν να μας πάνε για φαγητό και η καλύτερη πρόταση ήταν για μπουζούκια στη Λάρισα :).Ειδικά με το λουκ "έχω πάει παραλία και έχω παντού αλάτια,καλά για το μαλλί ούτε καν το συζητάω,με τα μαγιό και τις βερμούδες το παίζω free traveler" είμασταν ότι πρέπει για πρώτο τραπέζι πίστα!Για όσους ξέρουν την διαδρομή,κάναμε απο πλαταμώνα μέχρι Τέμπη 2,5 ώρες!Με γέλια,τραγούδια,τσιγάρα και αφιερώσεις σε άλλους κολλημένους συνοδηγούς!Στο όλο θεατράκι μεγάλος και επίτημος καλεσμένος,η ελληνική αστυνομία.Δε λέω όλοι εκεί ήταν μόνο που κανένας δεν έκανε κάτι να εξομαλυνθεί έστω και λίγο η κατάσταση.Δε βαριέσαι όμως,έτσι κράτησε περισσότερο το παρτάκι μας. :))

Με τα πολλά φτάσαμε αργά σπίτι μας,κουρασμένες και ταλαιπωρημένες αλλά χαλάλι!Όλο το ΣΚ ήταν τέλειο!Το διασκεδάσαμε απίστευτα πολύ!Και ανυπομονώ μέχρι την επόμενη φορά.Τ'ακούς μητσάκο;; :p