Δευτέρα, Ιουλίου 14, 2008

Η καλή εβδομάδα απο τη δευτέρα φαίνεται

Τι το'θελα κι εγώ να πάω τράπεζες σήμερα;;Συγχίστηκα η γυναίκα!Να εξηγούμαι..

Σηκώνομαι το πρωι μέσα στην καλή διάθεση (άγνωστο γιατί), ετοιμάζω καφέ και προγραμματίζω τις δουλειές μου. Μια απο όλες είναι η πληρωμή λογαριασμών, δηλ επίσκεψη σε τράπεζες.Ετοιμάζομαι και βγαίνω στην αγορά.Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι τη στιγμή που φτάνω στην εθνική τράπεζα Ελλάδος για να πληρώσω ένα λογαριασμό internet.Φίσκα στον κόσμο η τράπεζα (Δευτέρα γαρ), παίρνω το νουμεράκι μου και περιμένω υπομονετικά.260 ήταν ο αριθμός εξυπηρέτησης,317 είχα εγώ...Ωραία λέω μέσα μου,εδώ θα τη βγάλω μέχρι το μεσημέρι...Περιμένω γύρω στα 35 λεπτά γιατί οι υπάλληλοι κάναν τις δουλειές με το πάσο τους (...) και φτάνω μπροστά στο γκισέ.Κι εκεί που λέω άντε τελειώνω απο δω ---> πρόβλημα!

Ο συμπεθέστατος (@!#$!$@%$#@^) υπάλληλος με ενημερώνει πως δεν μπορεί να με εξυπηρετήσει γιατί δε βρίσκει κάτι που δεν κατάλαβα στον υπολογιστή.Του λέω πως δεν χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο από το να πάρει το λογαριασμό,να δει το νούμερο εξόφλησης που γράφει πάνω και να μου δώσει μια απόδειξη/γραμμάτιο/πως στο καλό το λένε εκείνο το ροζ χαρτάκι οτι έχω πληρώσει και αυτό είναι όλο.Εκνευρίζεται ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος και άρτια εκπαιδευμένος υπάλληλος και μου λέει "Δε θα μου πεις πως να κάνω τη δουλειά μου κοπελιά!Σου είπα δεν το βρίσκω στο κομπιούτερ,δε γίνεται να το πληρώσεις εδώ"!!

Μένω λίγο κάγκελο μιας που έχω 4 μήνες που πληρώνω στην τράπεζα,τον ίδιο λογαριασμό με τον ίδιο τρόπο (...) αλλά αμέσως μετά περνάω στην αντεπίθεση:
-Δεν είναι η πρώτη φορά που πληρώνω τέτοιο λογαριασμό κύριε.Δε φταίω εγώ που δεν ξέρετε να κάνετε τη δουλειά σας και κατηγορείται το μηχάνημα.Και είστε και αγενέστατος απο πάνω!Στο σημείο αυτό λέει κάτι απο μέσα του,δεν κατάλαβα τι αλλά είμαι ανάμεσα στο "κατσίκα" ή "καρ...α",μου δίνει το λογαριασμό μου πίσω και πατάει το επόμενο νούμερο!Για μερικά νανοσεκόντ σκέφτομαι να πάω να κάνω παράπονα στον προιστάμενο ή σε κάποιον εκεί μέσα να βρω το δίκιο μου.Μετά πάλι σκέφτομαι πως άδικος θα πάει ο κόπος μου και έφυγα χωρίς να πω κάτι.Συνεχίζω και μπαίνω σε άλλη τράπεζα με τον ίδιο -απλήρωτο- λογαριασμό στο χέρι.

Άλλη τράπεζα,άλλο σύστημα.Εδώ δεν έχουμε νουμεράκια γιατί μας προκαλεί νευρικότητα η τάξη και το σύστημα.Αντί αυτού οι πελάτες είναι χύμα μπροστά στα γκισέ και όποιος προλάβει.Με δύο λόγια αθάνατο Ελλαδιστάν...Διαλέγω κι εγώ ένα ταμείο και πάω και στήνομαι περιμένοντας με όση υπομονή είχα.Το ρητό που λέει "αν διαλέξεις την πιο γρήγορη ουρά σε τράπεζα,ο υπάλληλος θα κάνει το διάλλειμά του εκείνη τη στιγμή" το ξέρετε;;Ε,αυτό έγινε.Απο 4 έγιναν 3 τα εν λειτουργία ταμεία και για δεύτερη φορά μένω με τα ευρώπουλα στο χέρι και το λογαριασμό ακόμα απλήρωτο.Αλλάζω ουρά και περιμένω...Φτάνω επιτέλους στον ταμεία και πριν προλάβω να του δώσω το χαρτί να τελειώνουμε με σκουντά στην πλάτη κάποιος.Γυρνάω και τι να δω; Μια γιαγιά μαζεμένη και ταλαίπωρη,ούτε να σταθεί δεν μπορούσε καλά καλά μου ζητάει να πάρει τη σειρά μου γιατί δε μπορεί να περιμένει όρθια.Αν και μόλις είχε μπει μέσα η γιαγιά λέω ντροπή να μη τη βοηθήσω και την αφήνω να πάρει τη σειρά μου.κάνει γύρω στα 20 λεπτά (ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς έκανε με τόσα χαρτιά που είχε) και προς μεγάλη μου έκπληξη όταν τελειώνει και πριν να φύγει και πάω εγώ που ήταν και η σειρά μου,φωνάζει έναν "Γιώργο"κ εμφανίζεται ένας 50άρης από το πουθενά (προφανώς κανάς γιός της θα ήταν) και μου παίρνει τη σειρά!!Πάω και τον σκουντάω και του λέω πως εγώ έχω σειρά και πως πρέπει να περιμένει να τελειώσω εγω πρώτα.Με μεγάλη αγένεια μου λέει πως δεν έχει σειρά εδώ και είναι όποιος προλάβει και να περιμένω πιο πίσω για να μη βλέπω τι θα δώσει στον ταμεία!!Ξανά άφωνη εγώ κάνω πιο πίσω και περιμένω.Οι λοιποί πελάτες εντωμεταξύ να μη δίνουν σημασία σε τίποτα και να περιμένουν να "χωθούν" κι αυτοί κάπου,να κλέψουν καμία σειρά για να φύγουν νωρίτερα.Τελειώνει ο "Γιώργος" σχετικά σύντομα (περιπου 10 λεπτα) και βλέπω μια άλλη κατίνα να πλησιάζει στο ταμείο ΜΟΥ.
-ΜΗΝ τολμήσεις!Επιτέλους ξύπνησε η εύη μέσα μου και βάζω μια φωνή στην κατίνα.ΕΓΩ έχω σειρά!Και πάω στον ταμεία.Η κατίνα σάστισε λίγο αλλά δεν πτοήθηκε ιδιαίτερα γιατί μόλις είχε φύγει ο διπλανός πελάτης και πήγε και χώθηκε εκεί...

Πληρώνω -επιτέλους- και φεύγω.Και την επόμενη φορά ποτέ ξανά σε τράπεζα Δευτέρα...

1 σχόλιο:

KitsosMitsos είπε...

Άσε με τις τράπεζες, την νοοτροπία τους και φυσικά τους ανεκδιήγητους παππούδες που στήνονται στην ουρά για το τίποτα! Όσο για τον υπάλληλο, έπρεπε να πας στον προϊστάμενο γιατί εκεί συνήθως το βρίσκεις το δίκιο σου.
Για να αποφεύγεις όλα αυτά, πάντως, αν γίνεται κάνε τις δουλειές σου μέσω e-banking. Μου έχει λύσει τα χέρια για πάρα πολλά!
Καλησπέρα