"Η αγάπη μου δεν είναι βασίλισσα. Δεν είναι πλούσια, απέραντη, απρόσμενη, ελεύθερη να κυβερνά. Δε φεγγοβολά στο φως των άστρων,δεν αστράφτει στη σπίθα των ματιών. Είναι αγάπη δουλική. Αγάπη απλή, φτωχή, ανίκανη να εξουσιάσει. Αδύναμη και ευάλωτη. Δεν κρατά στο χέρι σκήπτρο, μόνο ένα σπασμένο ξύλινο ραβδί. Τρέχει στο σκοτάδι να κρυφτεί γιατί το φώς τη φοβίζει. Πιάνεται απ'το κλαδί της πρώτης ανθισμένης αμυγδαλιάς αλλά τη διώχνουν τα κλαδιά γιατί δεν έχει να πληρώσει. Οι τσέπες της σκισμένες, χάνουν όποιο όνειρο όποια ελπίδα κρύψει μέσα τους. Καταριέται που δεν μένει τίποτα να δώσει σ'αυτούς που αλλοτινά της άπλωσαν τα χέρια. Ίσως να'ναι για καλό...
Όταν πάρει το μονοπάτι της επιστροφής θα ακολουθήσει τα χαμένα όνειρα και θα βγει ξανά στο φως. Τώρα όμως, μόνη στο δάσος, κλαίει. Γιατί δε μπορεί να δώσει. Δεν έχει να δώσει. Ποιά μάγισσα της έγνεψε κι εκείνη υπάκουσε τυφλά; Όχι δεν ήταν μάγισσα. Ήταν βασίλισσα... Μια βασίλισσα αγάπη που με τα πλούτη και τη λάμψη της, την υποδούλωσε. Την τύφλωσε, τη φόβισε και την υπέταξε. Την καταδίκασε να μη μπορεί να ψάλλει το τραγούδι της νεραιδας ούτε να σιγοτραγουδήσει με τους γλάρους. Της πήρε τη φωνή. Και την άφησε γυμνή με ένα κουρέλι με σκισμένες τσέπες. Πως να δει να γυρίσει; Ίσως να δει.. Αλλά αυτά που θα δει ίσως την τρομάξουν ακόμη περισσότερο και το βάλει στα πόδια, στο μονοπάτι της καταχνιάς, για να κρυφτεί βαθύτερα μέσα στο δάσος της μοναξιάς της"
Σημ: Σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα μαζί μου. Δε θα το ξεχάσω ποτέ.
Πάντα θα έχεις μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου όσα χιλιόμετρα και να μας χωρίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου