Τεστ τεστ ένα δύο..
Ok είναι 27 Μαρτίου 2016 και ζω ακόμα. Το 2016 δεν θα είναι καλή χρονιά. Πέραν των διάσημων νεκρών (...) το 2016 έχει τρομοκρατία, πρόσφυγες, πόλεμο και πολλά ακόμα που δείχνουν πως δεν θα είναι μια εύκολη χρονιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο και πάλι δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αν και φτου φτου σκόρδα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Πάντα μπορούμε και χειρότερα.
Παρόλα αυτά, σήμερα ξεκινά η θερινή ώρα πράγμα που σημαίνει πως σε λίγο θα ξεκινήσει και η άνοιξη, όχι πως είχαμε και τόσο βαρύ χειμώνα στην Αθήνα φέτος, αλλά τουλάχιστον θα έχει πιο πολύ θεραπευτικό ήλιο που τόσο χρειαζόμαστε. Επίσης χρειαζόμαστε αλλαγή διάθεσης και περισσότερες δουλειές αλλά δεν το βλέπω να γίνεται αυτό ούτε το 2016. Γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό; Μα γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ξοδέψει. Και γιατί δεν έχει λεφτά ο κόσμος; Μα γιατί δεν έχει δουλειά! Και γιατί δεν έχει δουλειά ο κόσμος; Μα γιατί δεν ξοδεύει κανένας λεφτά! Και συνεχίζει αυτός ο κύκλος χωρίς να σταματάει..
Αλλά είπαμε θετική διάθεση, μεγαλώνει η μέρα, περισσότερος ήλιος.. Αν το σκεφτείς καλά, ο ήλιος είναι η μοναδική πια πολυτέλεια που έχεις στην Ελλάδα. Μα οι παραλίες; Ναι άμα μπορείς να φτάσεις μέχρι την παραλία και άμα έχεις να πληρώσεις την είσοδο... Μα τα όμορφα βουνά μας; Ναι άμα δεν χρειάζεσαι το κτελ (κι άμα πηγαίνει δηλαδή κτελ μέχρι εκεί που θες να πας εκδρομή, γιατί χωρίς δικό σου μέσο άστα να πάνε). Μα οι Έλληνες που είναι ανοιχτόκαρδοι και φιλόξενοι; Χμμ.. ναι σίγουρα κάποτε ήταν ανοιχτόκαρδοι και φιλόξενοι. Τώρα έχουν αλλάξει χαρακτήρα και συμπεριφορά.. Ίσως έτσι ήμασταν πάντα και το κρύβαμε, ίσως έτσι γίναμε στην πορεία. Το θέμα είναι πως δεν αλλάζουμε.
Οπότε ήλιος και μόνο ήλιος. Δε ξέρω αν θα είναι αρκετός από μόνος του να με κρατήσει κι άλλο εδώ. Κάποτε έλεγα σιγά μην φύγω ποτέ από την πιο ωραία χώρα του κόσμου. Μετά μεγάλωσα. Πλέον θέλω άλλα πράγματα στη ζωή μου και αν μπορώ να τα βρω κάπου όπου δεν θα έχει ήλιο αλλά θα έχει σεβασμό, ίσα διακαιώματα, ασφάλεια, ποιότητα ζωής ε τότε ναι ας μην έχει και ήλιο. Ας βρέχει όλη μέρα. Ας χιονίζει. Γιατί μπορεί να νιώθεις υγεία και ευεξία στον ήλιο αλλά μόλις συννεφιάσει γυρίζεις στην σκληρή πραγματικότητα του τίποτα, του άγχους, της αβεβαιότητας, του πότε θα ξαναβγεί ο ήλιος.
Ευχάριστες σκέψεις δε λέω...Ας βγω στον ήλιο να αλλάξω διάθεση και μετά συνεχίζω να αγνοώ τα προβλήματα μου με περισσότερη ένταση. Εξάλλου όσο θα φτιάχνει ο καιρός και θα γίνονται καλύτερες οι μέρες μπροστά μας, τόσο λιγότερο θα μας απασχολούν όλα αυτά.
Καλωσήρθες άνοιξη, γειά σου ήλιε.
Ok είναι 27 Μαρτίου 2016 και ζω ακόμα. Το 2016 δεν θα είναι καλή χρονιά. Πέραν των διάσημων νεκρών (...) το 2016 έχει τρομοκρατία, πρόσφυγες, πόλεμο και πολλά ακόμα που δείχνουν πως δεν θα είναι μια εύκολη χρονιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο και πάλι δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αν και φτου φτου σκόρδα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Πάντα μπορούμε και χειρότερα.
Παρόλα αυτά, σήμερα ξεκινά η θερινή ώρα πράγμα που σημαίνει πως σε λίγο θα ξεκινήσει και η άνοιξη, όχι πως είχαμε και τόσο βαρύ χειμώνα στην Αθήνα φέτος, αλλά τουλάχιστον θα έχει πιο πολύ θεραπευτικό ήλιο που τόσο χρειαζόμαστε. Επίσης χρειαζόμαστε αλλαγή διάθεσης και περισσότερες δουλειές αλλά δεν το βλέπω να γίνεται αυτό ούτε το 2016. Γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό; Μα γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ξοδέψει. Και γιατί δεν έχει λεφτά ο κόσμος; Μα γιατί δεν έχει δουλειά! Και γιατί δεν έχει δουλειά ο κόσμος; Μα γιατί δεν ξοδεύει κανένας λεφτά! Και συνεχίζει αυτός ο κύκλος χωρίς να σταματάει..
Αλλά είπαμε θετική διάθεση, μεγαλώνει η μέρα, περισσότερος ήλιος.. Αν το σκεφτείς καλά, ο ήλιος είναι η μοναδική πια πολυτέλεια που έχεις στην Ελλάδα. Μα οι παραλίες; Ναι άμα μπορείς να φτάσεις μέχρι την παραλία και άμα έχεις να πληρώσεις την είσοδο... Μα τα όμορφα βουνά μας; Ναι άμα δεν χρειάζεσαι το κτελ (κι άμα πηγαίνει δηλαδή κτελ μέχρι εκεί που θες να πας εκδρομή, γιατί χωρίς δικό σου μέσο άστα να πάνε). Μα οι Έλληνες που είναι ανοιχτόκαρδοι και φιλόξενοι; Χμμ.. ναι σίγουρα κάποτε ήταν ανοιχτόκαρδοι και φιλόξενοι. Τώρα έχουν αλλάξει χαρακτήρα και συμπεριφορά.. Ίσως έτσι ήμασταν πάντα και το κρύβαμε, ίσως έτσι γίναμε στην πορεία. Το θέμα είναι πως δεν αλλάζουμε.
Οπότε ήλιος και μόνο ήλιος. Δε ξέρω αν θα είναι αρκετός από μόνος του να με κρατήσει κι άλλο εδώ. Κάποτε έλεγα σιγά μην φύγω ποτέ από την πιο ωραία χώρα του κόσμου. Μετά μεγάλωσα. Πλέον θέλω άλλα πράγματα στη ζωή μου και αν μπορώ να τα βρω κάπου όπου δεν θα έχει ήλιο αλλά θα έχει σεβασμό, ίσα διακαιώματα, ασφάλεια, ποιότητα ζωής ε τότε ναι ας μην έχει και ήλιο. Ας βρέχει όλη μέρα. Ας χιονίζει. Γιατί μπορεί να νιώθεις υγεία και ευεξία στον ήλιο αλλά μόλις συννεφιάσει γυρίζεις στην σκληρή πραγματικότητα του τίποτα, του άγχους, της αβεβαιότητας, του πότε θα ξαναβγεί ο ήλιος.
Ευχάριστες σκέψεις δε λέω...Ας βγω στον ήλιο να αλλάξω διάθεση και μετά συνεχίζω να αγνοώ τα προβλήματα μου με περισσότερη ένταση. Εξάλλου όσο θα φτιάχνει ο καιρός και θα γίνονται καλύτερες οι μέρες μπροστά μας, τόσο λιγότερο θα μας απασχολούν όλα αυτά.
Καλωσήρθες άνοιξη, γειά σου ήλιε.
